Applaus

4 Reakties

ApplausBen jij vaak bezig met wat anderen vinden over wat je doet, bewust of onbewust? Wil jij graag applaus en zoek je eigenlijk altijd naar bevestiging en erkenning vanuit je omgeving? Ik denk dat het voor bijna iedereen belangrijk is om te worden gezien. Iedereen heeft er wel behoefte aan welkom te zijn zoals hij of zij is.

Dit heeft natuurlijk ook te maken met of je jezelf kunt zijn. Krijg jij van anderen het gevoel goed te zijn zoals je bent? Of is er sprake van bepaalde verwachtingen waaraan jij het moeilijk vindt om te voldoen?

Podium

De wereld is een beetje als een podium. Veel mensen vertonen elke dag hun kunstje. Aan het einde van de dag hopen ze op een beetje applaus. Dat applaus kan komen vanuit de werkomgeving, van het thuisfront of vanuit de vriendenkring. Vaak is het lastig los te komen van deze normerende omgevingen. Sociale controle maakt nogal eens dat je je toch maar op een bepaalde manier gedraagt.

Hoe je hier eigenlijk zelf tegenaan kijkt, vraagt erom het blikveld te verruimen. Jouw podium is nu niet open voor vele bezoekers. De enige die nu toeschouwt dat ben jij zelf!

Rustvol gewaarzijn

In yoga wordt deze manier van kijken rustvol gewaarzijn genoemd. Dat kijken is niet alleen anders gericht, namelijk naar binnen. Het aspect van oordelen is er ook uit. Je kijkt met een open houding naar wat zich afspeelt en je mengt je niet in het resultaat. Applaus is in dit geval dan ook helemaal geen issue. Voorkeur of afkeur tellen in deze context niet.

Rustvol gewaarzijn betekent daarom ook een kans om tot rust komen. Je hoeft namelijk even niet ergens aan te voldoen. Naar goedkeuring en applaus hoef je nu even niet te streven. Het waarnemen zelf geeft op zichzelf voldoende beloning.

Acteur

In het dagelijkse leven kun je zo nog steeds de rol spelen die jou op dat moment is toebedeeld. Je handelt zoals je voelt dat je moet handelen, maar het resultaat en de beoordeling wegen wat minder zwaar. In wat je doet is het een kwestie van afstemmen. Aan je omgeving hoef je je niet meer de ganse dag te bewijzen. Je beziet anderen met compassie en zo bezie je ook jezelf.

Het kan helpen de wereld te beschouwen als een groot toneel waar jij als acteur je rol vervult. Probeer wat je te doen staat zo goed mogelijk in te vullen. Weet echter dat alle eventuele applaus slechts tijdelijk is. Soms krijg je applaus en soms roepen de mensen boe. Beide reacties waaien echter ook weer over en daarna is er weer het begin van het volgende bedrijf.

4 Reakties op “Applaus”

  1. Madelein

    Hoi Sylvia, Jouw verhaal is eigenlijk zo compleet dat ik er niet veel aan toe te voegen heb. Alleen nog even dit: Als je met je aandacht bij anderen bent (wat ze van je vinden en/of denken, of ze voor je gaan applaudisseren of niet……) dan kan je in ieder geval op hetzelfde moment niet met aandacht bij jezelf zijn omdat je bij de ander bent. En dat is jammer! Fijne dag!

  2. Monika

    Tja, dat kan ik niet ontkennen natuurlijk. We willen, hoe dan ook, allemaal nog steeds een stukje ‘erkenning’. Voor ik daarvan losben…

  3. Eveline

    Mooi geschreven en ook iets waar ik in docent zijn mee worstel: ego wil horen dat ik het goed doe, yogi mind zegt daar doe je het niet voor maar toch… toetsing of je op de hoede weg zit of t passend is… en daarbij zijn wij toch groepsbijeenkomsten.. om bij de groep te mogen moet je spiegelen aanpassen voldoen zoals kuddedieren dat ook doen.. hoe kijk jij daar tegen aan?

    Namaste
    Eveline

  4. Sylvia Spruit

    Dank je wel voor je reactie, Eveline. Ik denk dat we allemaal wel dat stemmetje in ons herkennen. Persoonlijk ervaar ik bij het lesgeven altijd dat er een omschakeling plaatsvindt. ‘Iets’ in mij stemt af op een grotere, overkoepelende stroom. In die stroom ontstaan er de woorden voor de yoga. Ik kan soms echt verrast zijn door wat er dan gebeurt. Extern applaus is dan eigenlijk niet nodig meer. 😉

Geef een reaktie