Haast je niet maar rap een beetje, zei mijn yogaleraar regelmatig op gekscherende toon. Want hoe kun je iets doen zonder haast, maar toch de vaart er een beetje in houden… Als je mijn stukjes wat vaker leest dan weet je dat het spirituele wereldje vol zit met paradoxen. Het leeft ervan, zo lijkt wel eens.
Hoe valt nu geen haast te combineren met voortmaken? Een eerste vraag is waarom je zoiets zou doen. Onthaasten is een vorm van beoefening. Daarmee niet wachten is verstandig want het leven is maar kort.
Het oude Rome
In het oude Rome bestond een spreekwoord met een vergelijkbare portee. In het Latijn klinkt dit als festina lente. In goed Nederlands betekent dit ‘haast je langzaam’. In de klassieke oudheid zagen ze dit al.
De vraag is wel hoe je dat zou moeten doen.
Paradoxen
De kwestie met paradoxen is vaak dat je voor een oplossing uit je gebruikelijke denkkader moet stappen. Je kent misschien wel het verhaal van de haas en de schildpad. De schildpad is in dit verhaal eerder bij de finish, hoewel de haas natuurlijk stukken sneller gaat.
In de Zen noemen ze een dergelijke paradox een Koan. De leraar geeft zijn leerling regelmatig zo’n puzzeltje mee. Daar mag de gelukkige dan innerlijk wat mee gaan stoeien. Tot het probleem zich als het ware oplost en de leerling een wordt met het verstandelijk onbegrijpelijke verhaal.
Geen haast
Wat kun jij nu met deze verkenning, deze woorden over langzame haast? Het lijkt mij raadzaam om met het woord langzaam te beginnen. En als je gestart bent, is haast namelijk eigenlijk geen kwestie meer.
Men zegt wel dat als je eenmaal geproefd hebt van de vrucht van innerlijke kennis dat er geen weg meer terug is. Je kent misschien de hedendaagse stroming van Slow Food. Dit lijkt mij een uiting van iets vergelijkbaars. Denk jij dat ook?
Versnelling
Ga dus leven in een andere versnelling. Zet je leven wat vaker in de een en niet altijd in zijn vijf. In de een zie je namelijk beter wat je tegenkomt onderweg. Je merkt de zon op, hebt aandacht voor je omgeving en voelt waarschijnlijk ook beter hoe het die dag met jezelf gaat.
Als je dan op je bestemming aankomt, heb je meer meegekregen van wat je deed. Zo zorg je dat aan het einde van je leven het geheel niet voorbij geflitst is zonder dat je het gemerkt hebt. Want, dat zou toch jammer zijn?
Langzaam en toch snel
Zo beweeg je je voort zonder haast in je benen. Qua tijd maakt dit echt niet zoveel uit. Je hebt echter wel gemerkt wat er gebeurde. Je was en bent bewust aanwezig in het leven, in het huidige moment.
Het leuke is dat dit eigenlijk heel efficiënt is. Tenminste, dat heb ik zelf gemerkt. In langzaam bewegen vallen overbodige bewegingen namelijk weg. In de haast ga je nog wel eens een alle kanten op: in de emotie of omdat je in alle drukte gewoon niet helder meer kunt denken.
Mijn advies is dus: Haast je langzaam. Ga maar op weg en kijk wat het je brengt.