Natuur heeft hier te maken met aard en met eigen. Niet zozeer met wat je aangeleerd hebt. Waar die natuur vandaan komt, vraagt om een nadere uitwerking. Dat bleek althans uit een reactie van een lezer toen ik over dit onderwerp eerder wat schreef.
In dat verband schreef ik over nature of nurture. Dus wat hoort echt bij jou en wat leerde je in de loop der tijd bij. Ik vergeleek een en ander met het beschilderen van eieren met Pasen. Hoeveel verf je er ook op smeert de kern van het ei blijft gelijk.
Bovengenoemde lezer vroeg heel terecht: waar komt die dooier dan vandaan? Of deze vraag goed is te beantwoorden, is een andere kwestie. Al eerder kwam ik erachter dat woorden in dit soort situaties vaak te kort schieten. Toch waag ik nog een poging, omdat het daar in deze context toch eigenlijk om gaat.
Bewustzijn
In ons taalgebruik hebben we het soms over bewustzijn. Ik ben me bewust, jij bent je bewust. In wezen betekent dit dat je een bepaald iets opmerkt. Je bent er zogezegd met je aandacht daar en dan bij.
Zo’n moment heel nauwkeurig waarnemen brengt je volgens mij dichter bij je natuur. Het maakt dan wel uit in welke mate je dat wat je ervaart toch weer bijkleurt. Zuiver waarnemen vraagt oefening. Het is echter het nastreven waard.
De tijd ervoor nemen is vaak hetgeen waar het hier aan schort. Die tijd denken we namelijk niet te hebben. Waaraan besteed je dan wel tijd en aandacht?
Snel
We leven in een wereld van snel bewegen en van snel resultaat. Ik schreef er al eens over onder de titel Haast je langzaam. Vertraging is hier het magische toverwoord.
Een beweging in omgekeerde richting vraagt natuurlijk wel wat moed. Durf je het aan om minder snel te gaan dan anderen? Is contact maken met je natuur namelijk eigenlijk niet veel meer waard?
Betekenis
Grappig is dat in de spirituele context een woord een andere lading kan hebben. Het woord bewustzijn bijvoorbeeld slaat op veel meer dan alleen de persoonlijke beleving. Het gaat hier ook over het grotere geheel.
Langzaam en snel zijn in dit verband ook relatieve begrippen. Wat voor ons langzaam is, is in het grotere verband nog steeds vrij snel. Je komt hier in het gebied van het relatieve en het absolute. Beide zijn volgens mij aan de orde in je leven als mens.
Hier je weg in vinden, is ook voor mij persoonlijk een uitdaging. In contact met mijn natuur bezie ik mijn menselijke vorm. Het absolute is daarin mijn basis. Met het relatieve moet ik het echter hoe dan ook doen.
Natuur
Graag nodig ik je hierbij uit ook eens wat over dit onderwerp te zeggen. Schrijf een reactie in de ruimte onder deze blog. Dat is waardevol voor jezelf en voor andere lezers. Mij zal het wellicht ook inspireren. Zo wisselen we uit en daar profiteren we allemaal van.
Wat kun je namelijk over jouw eigen natuur zeggen? Dit is eigenlijk een heel intiem gebied. Ik kan me ook voorstellen dat je de voorkeur geeft aan erover zwijgen. Mediteer er dan maar over. Ik zit aan je zijde en stuur je een bemoedigende glimlach.
4 Reakties op “Natuur”
Karel
Schrap “te” in regel 1.
Het gaat dus om de bewustwording van je eigen natuur, die wordt belemmerd door te haastig, te snel te willen zijn.
Waarom dat zou betekenen, dat je medemens je voorbijstreeft, begrijp ik niet helemaal…
Sylvia Spruit
De eerste “te” is geschrapt, waarvoor dank 🙂 Die medemens streeft je voorbij in (heel veel) dingen doen, terwijl jij de tijd neemt om even stil te staan. De vraag is natuurlijk of je echt iets mist in dat geval…
Andrea
Leuke blog, fijn om te lezen en heel passend bij waar ik me vandaag meebezig hield. De natuur. Ik ben er de laatste tijd een beetje vanaf gedreven. Tijd om weer die diepe buiging te maken naar de natuur. Kijken, voelen, ervaren. Ik heb het gemist. Dankje voor je woorden.
Andrea
Fijne blog! En passend bij vandaag, toen ik me realiseerde dat ik wat ben afgedreven van de natuur, van mijn natuur! Ik ga het weer vinden!
☺️